Vincent van Gogh – jedan od najvećih slikara u historiji europske umjetnosti
Written by radiodjeca on 24/11/2017
„Ja ne pokušavam naslikati ono što mi je pred očima, već se služim bojom da njome silovito izrazim sebe.“ – Vincent van Gogh
Najpoznatiji holandski slikar u historiji europskih slika, Vincent van Gogh, rođen je 30. marta 1853. godine u Zundertu. Van Gogh je odrastao uz oca Theodorusa koji je bio svećanik, te uz majku Anu Cornliu, tri sestre Ana, Elizabeth i Willemin i dva brata Car i Theo. Za Thea je bio najviše vezan. Još kao dijete je uživao u crtanju, te je tako pokazivao talenat i ljubav prema slikarstvu.
Njegov brat Theo je finansirao brata sve dok on nije mogao da stane na svoje noge ali pod uslovom da mu šalje slike koje on naslika. Sveukupno je 650 Vincentovih pisama koje je uputio svom bratu Theu i to čini tri cijele knjige. Ta pisma počinju od 1872. godine, dok je Vincentu bilo 19 godina a Theu svega 15 godina.
Sa rođakom Antonom Movom, koji je bio poznati slikar, se bio našao u Haagu započinje svoje dugogodišnje usavršavanje. Nikada nije, u tom periodu, izostala podrška njegovog mlađeg brata Thea. Kasnije se vraća sa svojim roditeljima u grad Hajen, gdje upoznaje Margo Begeman, jedinu ženu koja ga je ikada voljela iskreno. No, kada joj je bilo zabranjeno da se uda za Vincenta, ona je popila otrov. Nakon što se bila oporavila, Vincent i Margo su se bili rastali.
Poslije takvog događaja on se seli u Pariz gdje niko nije željeo njegove slike. Ipak nije odustajao i imao je vjere u sebe da nastavi sa slikanjem. Nakon toga, opet se seli, ali ovaj put na jug Francuske, u grad Arles, gdje mu se pridružuje Gogen. U Arlesu je crtao po jednu sliku dnevno sa intenzivnim bojama koje su bile pojednostavljeni oblici i valovite crte koja ostavljaju dojam doubokih senizibilnosti.
Između van Gogha i Gogena, u decembru 1888. godine, dolazi do svađe u kojoj van Gogh prijeti nožem. Na kraju, kada je Gogen otišao, odrezao sam sebi uho. Godinu dana kasnije, 1889. Godine, zbog velike depresije na sopstveni zahtjev odlazi na psihijatrijsku bolnicu u San Remiju, Francuska. Prvi put se pokušao upucati u prsa. Ipak, ne shvatajući ozbiljnost svoje povrede on ipak odlučuje da se vrati svojoj kući. Na slikanju u prirodi, 27. jula 1890., izvršava samoubistvo u svojoj 37. godini života. Dok je umirao, uz njega je bio njegov rat Theo, te je prenio njegove zadnje riječi: „La tristesse durera toujours“ („Tuga će trajati vječno“).
Tokom svog života naslikao je preko 2100 slika, od čega su 860 uljanih slika na platnu i preko 1300 akvarela, crteća, skica i grafika. Tokom svog kratkog života crtao je pejzaže, autoportrete, mrtvu prirodu i portrete. Neke od njegovih najpoznatijih slika su: „Ljudi koji jedu krompir“, „Suncokreti“, „Crveni viongradi“, te mnoge druge slike.
